بیش فعالی درمان نشده
نتیجه‌گیری:
ADHD درمان‌نشده در نوجوانی می‌تواند مانند توپ برفی باشد که از بالای کوه به پایین می‌غلتد و به تدریج بزرگ‌تر می‌شود. اما با تشخیص به موقع، حمایت مناسب و درمان موثر، می‌توان این مسیر را تغییر داد. نکته کلیدی این است که بدانیم ADHD یک شرط عصبی است، نه یک نقص شخصیتی. با درک صحیح و ابزارهای مناسب، این نوجوانان می‌توانند نه تنها از خطرات دور بمانند، بلکه به بزرگسالانی موفق تبدیل شوند.
نوجوانان ADHD، خطرات درمان‌نشده، پیشگیری از مصرف مواد، حمایت تحصیلی، مهارت‌های زندگی، سلامت روان نوجوانان، تهمینه امریان